Ongeveer heel de wereld gaat ervan uit, dat de Fed in 2015 een begin maakt met het verhogen van de rente. Dat wil echter niet zeggen, dat zulks ook inderdaad komend jaar gaat gebeuren. Het wil evenmin iets zeggen over het tempo waarmee het gebeurt. Als we echter de recente geschiedenis als leidraad mogen nemen, dan is het maar te hopen dat de geschiedenis lessen leert en dat de Fed die ter harte neemt.
In de jaren 2004 – 2006 duwde de Fed de rente omlaag naar een niveau van 1%. Het was het antwoord van de centrale bank op het leeglopen van de Internetbubbel in de jaren na 2000. Dat beleid legde de basis voor de beruchte excessen in de financiële wereld en ook in de reële economie. Vervolgens nam de Bank meer dan 24 maanden de tijd om de rente in een reeks van 17 kleine stapjes te verhogen naar 5,25%. Al die tijd werd de bubbel op de huizen- en kredietmarkt verder opgeblazen en staken consumenten zich dieper in de schulden en spaarden ze niet. De resultaten van dit beleid heeft schokgolven teweeggebracht die in heel de wereld ellende heeft gebracht.
De Fed en in het bijzonder Alan Greenspan en Ben Bernanke hebben nooit schuld bekend. Het monetaire beleid deugde. Het was het toezicht dat faalde. Dat moet daarom versterkt worden en banken moeten meer eigen vermogen op de balans hebben en minder schuld. Dat zijn op zich verstandige maatregelen, maar dat neemt allemaal niet weg dat het zeer accomoderende beleid van de Fed de weg plaveide voor een totaal verkeerd schatten van risico’s met alle gevolgen van dien. In retrospect mag je stellen, dat het beleid van 2004 – 2006 rampzalig heeft uitgepakt.
De bange vraag moet zijn of het dit keer anders en beter zal gaan? Gerede twijfel is hier op zijn plaats. De Federal Open Market Committee (FOMC) hield in december heel veel slagen om de arm. Het FOMC huldigt de opvatting, dat er nog geen reden is om de huidige strategie los te laten en Janet Yellen denkt dat er nog wel enkele vergaderingen van de FOMC nodig zijn alvorens de definitieve beslissing genomen valt om de rente te gaan verhogen. De economie is nog kwetsbaar en ook het gevaar van deflatie is volgens Yellen nog niet geweken. Het kan dus opnieuw een tijdje duren voordat de renteverhoging enige vorm aanneemt en het monetaire beleid ‘genormaliseerd’ wordt.
Ondertussen heeft de Fed het stokje van de monetaire verruiming doorgegeven aan de Bank van Japan en gaat de ECB waarschijnlijk ook verruimen in de loop van 2015. De vloedgolf van liquiditeiten die naar de financiële markten stroomt, zal daarom in 2015 onverminderd aanhouden. Een groeiend koor aan verontrusten spreekt de vrees uit, dat dat niet langer zonder risico is. Ze spreken ook steeds vaker de vrees uit, dat de centrale banken niet langer in staat zijn effectieve controle uit te oefenen over de financiële sector en om deze weer op het goede spoor te zetten. De bankiers lijken vast geklonken aan de extreem lage rentes en aan de opgeblazen bankbalans. Dat was nuttig in tijden van nood, maar zeker in de VS is de noodsituatie al enige tijd geweken. Het effect van het huidig beleid is, dat alleen de markten profiteren terwijl de reële economie zeker buiten de VS blijft sputteren en zuchten onder een gebrek aan koopkracht en de dreiging van deflatie.
De grote uitdaging in 2015 voor de Fed, maar zeker ook voor ECB en Bank van Japan is, of ze in staat zijn de sirenes van de financiële markten te weerstaan. Die vragen alleen maar om meer zonder zich ook maar iets gelegen te laten liggen aan de noden en behoeftes van de reële economie. Is dat trouwens niet de kern van het bestaan van de centrale banken? Zorgen dat de markten hun plaats weten?