Het is nog maar tien jaar geleden dat Lakshmi Mittal dankzij de overname van Arcelor, voor een bedrag van € 26,9 miljard, de grootste staalproducent ter wereld grondvestte. Nu balanceert deze gigant op de rand van de afgrond, omdat prijzen ingeklapt zijn en China de wereld overspoelt met goedkoop staal. Door de economische teruggang en de transitie heeft China een surplus aan staal, dat nu op de wereldmarkt wordt gedumpt.
Hoezeer het water Arcelor Mittal aan de lippen staat bewijzen de cijfers. Over 2015 leed het staalbedrijf een verlies van maar liefst € 7,9 miljard. Daardoor ziet de Groep zich nu gedwongen € 3 miljard uit de markt te halen om zijn schuldenberg te verkleinen. Al eerder hadden de Indiërs het dividend opgeschort. Die emissie is niet vanzelfsprekend een succes, want de koers van het aandeel is gezakt van € 60,55 naar een niveau onder € 5. Om beleggers een hart onder de riem te steken heeft de familie Mittal bekend gemaakt, dat het zelf voor € 1,1 miljard aan de emissie zal deelnemen.
De tragische cijfers over 2015 waren aanleiding voor het management om een herstelplan te introduceren genaamd Action 2020. De kern van het plan is, dat de onderliggende winstgevendheid in 2020 met € 3 miljard verbetert. Die onderliggende winstgevendheid bedroeg in 2015 € 5,2 miljard en dat was 25% minder dan in 2014. In 2016 zal de onderliggende winstgevendheid weer lager uitkomen. Gerekend wordt op een bedrag van € 4,5 miljard. De verbetering van de resultaten moet er vooral komen door fors in de kosten te snijden.
Analisten hebben zo hun bedenkingen over het realiteitsgehalte van het plan. De staalsector heeft een slechte naam als het gaat om effectief en blijvend in de kosten te snijden. Volgens analisten zal bijvoorbeeld Europa ontkomen aan de bezuinigingswoede van het bedrijf. Ze zijn bovendien bang dat andere bedrijven soortgelijke maatregelen gaan nemen, waardoor de prijsdruk eerder zal toe dan afnemen.
Arcelor Mittal deelt hun twijfels niet. Het bedrijf wijst erop, dat juist door zijn grote omvang ingrijpende kostenbesparingen mogelijk zijn. Bovendien wil Mittal niet alleen besparen maar ook met nieuwe, hoogwaardige staalproducten de inkomstenstroom verbeteren. Het bedrijf wil staal gaan produceren voor de bloeiende automarkten in de VS en in Europa. Maar volgens analisten is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan. Ze wijzen erop dat concurrenten eerder met weinig succes soortgelijke initiatieven hebben ontplooid. Hun voornaamste bezwaar is echter, dat Action 2020 aan de oppervlakte blijft. Het ontbreekt de meeste plannen aan detaillering en diepgang.
Analisten vragen zich bovendien af of de tijd aan de zijde Arcelor staat. China, die goed is voor de helft van de wereldwijde staalproductie, dumpt zijn overcapaciteit op de internationale markten. Hier vermag Arcelor Mittal weinig te kunnen uitrichten. Volgens het management komt de redding in de vorm van protectionistische maatregelen in de VS en Europa. Die zullen de Chinezen dwingen hun overcapaciteit af te bouwen, zodat er meer evenwicht in de markt komt. Ook dit optimisme wordt niet door iedereen gedeeld. Sommigen wijzen erop, dat een bijkomend effect van de afbouw van capaciteit in Europa de import van staal alleen maar vergroot heeft. Dat wijst op een nieuwe balans, maar niet op de gewenste! Vooralsnog toont Arcelor Mittal zich niet gevoelig voor de kritiek op Action 2020 en klampt het zich vast aan de eigen optimistische kijk op de marktontwikkelingen in de komende jaren!
Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.