Afgelopen weken verraste president Poetin vriend en vijand door Saoedi Arabië het voorstel te doen om serieus te kijken naar een beleid om de productie van olie te beperken. Het achterliggend doel was natuurlijk om de prijsval om te zetten in een prijsstijging. Het gevolg van de Russische handelswijze is, dat er binnen OPEC serieuze gesprekken op gang zijn gekomen over een mogelijke beperking.
Het is nog maar de vraag of Rusland zich uiteindelijk zal aansluiten bij een eventuele verlaging of stabilisering van het productieniveau. De Russische olie-industrie verkeert in blakende gezondheid en slaagt er maandelijks in om de productie verder op te voeren. In september pompten de Russen 11,8 miljoen vaten per dag op en dat waren er maar liefst 200.000 per dag meer dan in augustus. Dankzij het in productie nemen van steeds weer nieuwe velden kan het land zeker nog tot 2020 zijn productie geleidelijk verhogen.
De Russen hebben duidelijk geen last van de lage olieprijs. Als dat wel het geval was zouden ze niet steeds nieuwe velden in productie nemen. In tegenstelling wat men vaak hoort is de olieproductie winstgevender dan gedacht. Dat is te danken aan de koppeling van de roebel, de nationale munt, en het belasting regime aan de olieprijs. Daardoor kunnen marges overeind blijven voor de olieproducerende bedrijven. Het blijkt profijtelijk bestaande bronnen open te houden en nieuwe te openen onder bijna elk prijsregime voor een vat olie.
Daarmee is Rusland een uitzondering op de regel, Sinds 2014 zijn de investeringen in de olie-industrie fors teruggelopen en dat heeft consequenties in de vorm van een teruglopend aantal olievelden in gebruik. In de VS is het aantal olieplatforms sinds het hoogtepunt in 2014 met maar liefst 75% gedaald. In Canada was het percentage 72 en in Latijns Amerika 54. Zelfs Saoedi Arabië voelde de noodzaak enkele velden uit productie te nemen. In Rusland is het boren naar olie met maar liefst 25% toegenomen in dezelfde periode.
De productie is geleidelijk blijven stijgen en dat was een grote verrassing waar niemand rekening mee had gehouden. Volgens het Internationaal Energie Agentschap (IEA) zou de Russische productie in 2015 met 90 000 vaten per dag dalen. Dat was een foute inschatting. In 2015 steeg de productie met 140 000. Voor 2016 voorzag het IEA op zijn best een stagnatie van de productie voor 2016. In september van dit jaar piekte de productie zoals gezegd op 11,8 miljoen vaten per dag. Dat niveau kan Rusland waarschijnlijk niet vasthouden, maar een gemiddeld productieniveau van 11,5 miljoen vaten tot 2020 lijkt haalbaar.
De Russen spelen het spel beter dan Westerse waarnemers voor mogelijk hielden. Dat kunnen ze, omdat de kostprijs voor een vat olie heel laag ligt. De Russen kunnen een vat rendabel produceren bij een prijs van $ 20. Zoals gezegd fungeren het belastingregime en de zwevende roebel als een kussen voor de oliemarges. Die combinatie van lage aanloopkosten en stabiele marges zorgt ervoor dat producenten kunnen blijven oppompen. De winstgevendheid is anno 2016 zelfs hoger dan in 2014 bij een prijs van meer dan $ 100.
Het ziet er dus naar uit, dat onder de huidige gunstige omstandigheden de Russen de komende jaren op volle kracht blijven produceren. De marges zijn oké en er zijn nog meer dan voldoende mogelijkheden om nieuwe velden in productie te nemen. De productie zal waarschijnlijk niet spectaculair meer stijgen. Een daling van de productie ligt evenmin voor de hand. Waarom zouden de Russen dat willen?
Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.