Het monsterverbond tussen Saoedi Arabië en Rusland lijkt vooralsnog goed uit te pakken. De prijs voor een vat Brent doorbrak afgelopen week de barrière van $ 57. Het lijkt er derhalve op dat de markt grote waarde hecht aan de houdbaarheid van de overeenkomst van 30 November. Toen onderschreven de 13 leden van OPEC de doelstelling om vanaf 1 januari de productie met 1,2 miljoen vaten te gaan verminderen, waarbij de sterkste schouders, die van de Saoedi’s de zwaarste lasten tillen. De afspraken in Wenen wonnen aan geloofwaardigheid toen een coalitie van olieproducerende landen onder leiding van Rusland toezegde de productie met ingang van het nieuwe jaar met 558.000 vaten per dag te verlagen. De geloofwaardigheid van de afspraken was af te lezen aan de snelle stijging van de olieprijs en het stijgen van de koersen van oliemaatschappijen.
Natuurlijk zullen er twijfels blijven, maar het ziet er naar uit dat partijen de afspraken gestand zullen doen. Het feit dat Rusland en Saoedi Arabië zich gezamenlijk hard hebben gemaakt voor de productievermindering, is van wezenlijk belang. Beide landen zijn politieke vijanden en bestrijden elkaar in de Syrische burgeroorlog. De overeenkomst geeft ook aan hoe hoog de kosten zijn geweest van het beleid van Saoedi Arabië om met behulp van lage prijzen de concurrentie van het veld te vegen. Dat is een enorme kostbare mislukking geworden.
De overeenkomst lijkt de weg te openen voor een geleidelijk herstel van de prijs. Volgens het Internationale Energie Agentschap (IEA) zal er al in het midden van 2017 immers een balans komen tussen vraag en aanbod mits partijen zich aan de afspraak houden.
Is de balans eenmaal een feit, dan lijkt niets het herstel van de olieprijs tot (ver) boven $ 60 per vat in de weg te staan. Er is echter een onzekere factor en dat zijn de schalieproducenten in de VS. Die zullen dankzij het herstel van de prijs weer in staat zijn de productie op te voeren. Het IEA is hierin terughoudend. De organisatie voorziet een voorzichtig herstel van de productie in de loop van 2017. Andere partijen zoals Macquarie en Citigroup zijn veel uitgesprokener. Weliswaar zal de Amerikaanse productie pas weer in de loop van volgend jaar gaan stijgen, maar dan niet marginaal maar met 500 000 vaten per dag.
Het herstel van de productie staat echter nu al in de steigers. Aan het begin van december waren er alweer 498 boortorens actief, bijna evenveel als aan het begin van het jaar in januari. Dat was nog voordat de prijs van een vat de grens van $ 30 naderde. Sinds februari is de productie in gezakt maar 7,5 miljoen vaten per dag. De schalieproducenten hebben echter niet stilgezeten. In 2012 zouden er bij een prijs van $50 per vat al bij slechts 500 000 vaten per dag winstgevend geproduceerd kunnen worden, anno nu zijn dat er meer dan 5 miljoen. Steeds meer producenten kunnen blijven zelfs bij een gemiddelde prijs van $ 45 –
$ 46. Bij een gemiddelde prijs van $ 60 zal de productie alleen maar verder toenemen, zoals uit onderstaande grafiek spreekt.
Het is de ironie van het lot. Het beleid van de Saoedi’s was erop gericht de Amerikanen van het olietoneel te vegen. Ze produceerden tegen te hoge prijzen, maar de Saoedische handelswijze dwong hen de kosten te verlagen op straffe van faillissement. Daar lijken ze in geslaagd. Het ziet er daarom naar uit, dat de Amerikanen in staat zullen zijn om de gevolgen van de productiebeperking geheel of gedeeltelijk te ondergraven. Daarom zullen prijzen nooit meer naar de oude niveaus van $ 100 of meer per vat kunnen terugkeren.
Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.