Onder druk wordt alles vloeibaar. Dat bleek afgelopen week toen berichten naar buiten sijpelden, dat er een overeenkomst zou zijn tussen Saoedi Arabië en Rusland over productiebeperkingen. Samen met de Verenigde Staten nemen genoemde landen de toppositie in als olieproducerende landen. Ze zijn echter ook elkaars concurrenten als het gaat om het veroveren en behouden van marktaandeel op de internationale oliemarkten. Het zijn ook nog eens politieke vijanden. De Saoedi’s zijn gezworen vijanden van het bewind van Assad in Syrië, dat de volledig steun geniet van Poetin.
Er is echter ook nog een andere kant aan het verhaal. Rusland is in een diepe recessie beland, die niet zomaar verdwijnt. In 2015 bedroeg de krimp 3,7%. Ook Saoedi Arabië is financieel zwaar getroffen door de daling van de olieprijs met ongeveer 70%. Het mes moet in de overheidsuitgaven, subsidies voor de private sector verdwijnen, de werkloosheid neemt toe en de binnenlandse prijzen voor energie schieten omhoog.
En dus zijn beide partijen het er over eens geworden de productie van olie op het niveau van januari te houden op voorwaarde, dat grote olieproducerende lidstaten van OPEC als Irak, Iran en Qatar hiermee akkoord gaan. Productiebeperking moet ervoor zorgen dat prijzen in ieder geval niet verder wegglijden. Op het eerste gezicht lijkt het alsof ook deze landen instemmen met de productiebeperking. Een dag na de overeenkomst tussen Rusland en Saoedi Arabië liet Iran zich daar positief over uit. De olieprijs schoot daarop omhoog. De vreugde is misschien voorbarig. Iran was weliswaar positief, maar vermeed zorgvuldig over de eigen rol te spreken. Na jaren van boycot maakt Iran zich op om opnieuw grootschalig te gaan produceren en exporteren. Het is heel moeilijk om aan de bevolking van het land te moeten verkopen, dat het feest even uitgesteld wordt. Dat zou voor veel verzet onder de bevolking kunnen leiden, die het de afgelopen jaren door de boycot zwaar te verduren heeft gehad. Het is met andere woorden nog maar de vraag hoe ver de met de mond beleden solidariteit voert.
Niet alleen een afhoudend Iran kan een belangrijke sta-in-de-weg zijn voor een succesvolle productiebeperking, maar zeker ook de verenigde Staten. Dit land heeft zich dankzij de schalieolie aan de top gemeld van olieproducenten. De schalie-industrie heeft afgelopen maanden door de extreem lage prijzen zware klappen moeten incasseren. Een golf van faillissementen rolt over de sector en de productie begint terug te lopen. Als echter dankzij de overeenkomst tussen Rusland en Saoedi Arabië de prijzen weer beginnen te stijgen, dan kan dit de redding van veel schaliebedrijven betekenen. Bij een prijs per vat boven pakweg
$ 45 kunnen heel veel bedrijven weer rendabel produceren. Het kan nooit de bedoeling zijn van de Russen en Saoedi’s om de verzwakte concurrentie weer op de been te helpen. Met andere woorden, de kans dat beide landen daadwerkelijk de productie gaan verlagen, is minimaal. Het handhaven van de productie op het huidig niveau zal al een prestatie van formaat zijn! Het huidig prijsherstel kan wel eens van korte duur blijken!